Pierwsze informacje na temat kościoła pochodzą z 1500 r. Świątynia powstała w miejscu zniszczonego wcześniej przez Litwinów zamku krzyżackiego. W wyniku sekularyzacji Prus przeszła w ręce ewangelików. W 1799 r. na starych fundamentach został zbudowany nowy kościół, który odrestaurowano w latach 1914–23. W 1981 r. wykupiono go od wspólnoty ewangelickiej, a w 1984 r. erygowano parafię rzymskokatolicką pw. Niepokalanego Serca NMP.
Kościół jest murowany z cegły, wzniesiony na rzucie prostokąta, bez wydzielonego prezbiterium. Wnętrze nakryte stropem beczkowym obiega z trzech stron szeroka empora, wsparta na drewnianych słupach. Warto zwrócić uwagę na bogatą polichromię roślinno-geometryczną i symboliczną oraz elementy wyposażenia: ambonę, chrzcielnicę, dwa duże, drewniane, wiszące świeczniki i boczne płyciny ławek, polichromowane w taki sam sposób jak całe wnętrze.
